Lieve allemaal, ik ben al een tijdje aan het struikelen over mijn woorden want
1) hoe beschrijf ik in vredesnaam de tornado waarin ik de afgelopen maanden heb gezeten
en
2) hoe bedank je de mensen die je leven hebben gered?
Zullen we daar dan maar mee beginnen…dat levensreddende stukje? De operatie heeft mij zonder twijfel uit de gevarenzone gehaald. Ik krijg weer lucht in mijn longen. Ik kan mijn medicijnen moeiteloos doorslikken. Maaltijden komen niet meer terug omhoog gezwommen. En als ik ’s ochtends wakker word, voel ik me weliswaar nog steeds zo stijf als een hark en ziek als een hond, maar er is geen sprake meer van spasme- of verlammingsaanvallen.
Waar we in de maand voor de operatie elke week de spoedpost moesten bellen, redden we het nu weer voorzichtig zelf.
🙏⛅
Máár -en dan zijn we bij het andere stukje aanbeland- het herstel is een beest van een marathon. Ik ging op mijn allerzwakst (kon geen enkel woord meer uitbrengen die dag) een ingrijpende operatie in. Mijn nekwervels zijn met een metalen plaat en een paar giga schroeven vastgezet…en dat voel ik. Ouch.
Het was niet alleen een aanslag op een aangeslagen lichaam, maar ook een mentale en emotionele krachtproef. Gooi de corona crisis in de mix en voila: tornado. Ik heb me een paar weken volledig ondergesneeuwd gevoeld door pijn, uitputting, angst en verdriet. Voor mijn ouders ook allesbehalve makkelijk. En die momenten zijn er nog steeds.
Maar dan kom ik gelukkig weer terug bij jullie. Want naast de creatieve acties en gulle financiële bijdragen, waren jullie minstens zo gul met troostende en bemoedigende woorden. Daarmee hebben jullie samen een reddingsboei gevormd, waar wij ons aan kunnen optrekken als we even kopje onder gaan. Zo verdomd bijzonder. De mens op haar mooist, en dát op social media 😘
De juiste woorden blijven uit, maar ik wil jullie vanuit de grond van mijn hart (en splinternieuwe nek) bedanken voor alles dat jullie voor me hebben gedaan.
Ik ben nog steeds erg ziek en er ligt een lange, onzekere weg voor me, maar we gaan hem hoopvol bewandelen. Waar lukt zal ik jullie via deze pagina op de hoogte blijven houden, want ik weet dat daar behoefte aan is. Persoonlijke berichtjes beantwoorden lukt daarbij niet, daar baal ik echt enorm van, maar ik moet het herstel voorrang blijven gunnen. Dan komt er straks hopelijk een tijd waarin ik ook op volle toeren voor jullie klaar kan staan.
Heel veel moed, rust, liefde en bovenal gezondheid gewenst in deze vreemde tijden,
en nogmaals, dank je wel.
Lisanne